Palmpasen 2023

Broeders en zusters in Christus,

Vandaag vieren we Palmpasen, de zondag die het begin markeert van de heilige week, de week waarin we de passie, dood en verrijzenis van onze Heer Jezus Christus herdenken. Het is een week van diepe emoties en overdenking, en het begint met een viering die gevuld is met vreugde en lofprijzing. Vandaag vieren we de triomfantelijke intocht van Jezus in Jeruzalem.

We hebben zojuist het evangelie gehoord waarin Jezus op een ezel rijdt en door de menigte wordt toegejuicht met palmtakken en gezangen: “Hosanna!”. Maar deze viering gaat dieper dan alleen een feestelijke tocht. Het symboliseert de overwinning van Jezus op de dood en zijn uiteindelijke triomf over het kwaad.

We zien in deze viering de vervulling van een profetie uit het Oude Testament, waarin wordt voorspeld dat de Messias zal komen en als Koning zal worden geëerd door zijn volk. Maar het is ook een teken van nederigheid, want Jezus rijdt niet op een prachtig paard, maar op een eenvoudige ezel. Dit laat zien dat Jezus geen aardse Koning wil zijn, maar de Overwinnaar die ons leidt naar verlossing en eeuwig leven.

Maar terwijl de mensen juichten en “Hosanna!” riepen, wisten ze niet dat deze triomfantelijke intocht het begin zou zijn van het lijden en de dood van Jezus. Ze zagen niet de donkere dagen die voor Hem en hen lagen. Maar Jezus wist dat zijn tijd op aarde kort zou zijn en dat Hij veel moest lijden en om te sterven om zo de mensheid te redden van een dood die eeuwig duren zou!

In deze heilige week zullen we de laatste dagen van Jezus op aarde herdenken en zijn ultieme Offer voor ons; zijn lijden en dood aan het kruis, waardoor onze zonden vergeven worden en we verzoend worden met God de Vader. Het is een week van vasten, gebed en bezinning, waarin we ons voorbereiden op de zijn Verrijzenis in de Paasnacht van de vroege Paaszondag.

Dus laten we vandaag de triomfantelijke intocht van Jezus in Jeruzalem vieren en ons verheugen in zijn overwinning op de dood en het kwaad.

Laten we vooruit kijken naar de komende dagen, zodat we de diepte van zijn Offer voor ons kunnen begrijpen.

Moge de Heer ons zegenen en ons leiden op de tocht door deze heilige week, zodat we ons hart en ons leven kunnen richten op Jezus in zijn Offer voor ons. Amen.

Pastoor Geudens

De opwekking van Lazarus

Vandaag hoorden we het verhaal van de opwekking van Lazarus uit de dood. Dit verhaal heeft niet alleen een diepe betekenis voor de christelijke gemeenschap, maar raakt ook aan de menselijke ervaring van verlies, rouw en hoop.

Lazarus, de broer van Martha en Maria, was een goede vriend van Jezus. Toen hij ziek werd, stuurden zijn zussen een boodschap naar Jezus om Hem te laten weten dat hun broer ziek was en dat ze wilden dat Jezus zou komen om hem te genezen. Maar Jezus kwam niet meteen, en tegen de tijd dat Hij in Bethanië aankwam, was Lazarus al gestorven en begraven.

Bij aankomst werd Jezus door Martha en Maria verwelkomd. Jezus ging vervolgens naar het graf en riep hem tot leven: “Lazarus, kom naar buiten!” En wonderlijk genoeg kwam Lazarus tevoorschijn, nog steeds gekleed in zijn begrafenisdoeken. Dit grote wonder is een teken van de kracht van Jezus over de dood. Het bevestigt zijn goddelijke macht van Verlosser en Redder.

Het verhaal van de opwekking van Lazarus heeft ook een diepere betekenis voor ons allen. Het raakt aan ons menselijk verlangen om de dood te overwinnen en het eeuwige leven te verwerven. Het herinnert ons eraan dat Jezus naast genezer, ook de Verlosser is, die ons bevrijdt van de dood en ons leidt naar het eeuwige leven.

Het verhaal van Lazarus herinnert ons ook aan de kracht van geloof en hoop in moeilijke tijden. Martha en Maria hadden vertrouwen in Jezus en geloofden dat Hij de macht had om hun broer terug te brengen uit de dood. Zelfs na zijn dood hielden ze vast aan hun geloof en hoop, en werden ze beloond met het wonder van zijn opwekking.

Het is belangrijk om te onthouden dat geloof en hoop ons niet alleen helpen om te gaan met verdriet en verlies, maar ons ook helpen om door te gaan in moeilijke tijden en ons te leiden naar een betere toekomst. Dit betekent niet dat we nooit zullen lijden of verdriet zullen hebben, maar het betekent wel dat we kunnen vertrouwen op de kracht van God om ons door deze moeilijkheden heen te leiden.

Als we naar de opwekking van Lazarus kijken, worden we dus geconfronteerd met de realiteit van onze eigen sterfelijkheid. De dood is onvermijdelijk voor ons allemaal, maar we moeten niet vergeten dat ons leven in Christus eeuwig is.

We moeten ons leven leiden met dat perspectief in gedachten, ons voorbereiden op de dag waarop we voor God zullen staan en ons afvragen hoe we hebben geleefd en of we getrouw zijn geweest aan ons geloof.

Het verhaal van Lazarus herinnert ons eraan dat de dood niet het einde is, maar het begin van een nieuw leven in Christus. Het herinnert ons aan de hoop die we hebben als gelovigen, de hoop op een leven dat niet eindigt in de dood, maar in eeuwig leven bij God.

Pastoor Geudens

5e Zondag in de Veertigdagentijd (Jaar A)

De opwekking van Lazarus verwijst naar de verrijzenis van Jezus

Inleiding

De opwekking van Lazarus is een bekend verhaal in het Nieuwe Testament en is te vinden in Johannes 11. Het verhaal vertelt over de opwekking van Lazarus uit de dood door Jezus. De opwekking biedt ons inzicht in de bedoelingen van Jezus en zijn zending op aarde.

Ten eerste toont Jezus zijn menselijkheid door te huilen om de dood van Lazarus en zijn zussen te troosten in hun verdriet. Ten tweede toont Hij ook zijn Goddelijkheid door Lazarus uit de dood op te wekken en zo laat zien dat Hij de belichaming is van verrijzenis en eeuwig leven.

Verdieping

Een van de meest indrukwekkende wonderen die Jezus verrichtte, is de opwekking van Lazarus uit de dood. Dit verhaal wordt verteld in het evangelie volgens Johannes (hoofdstuk 11). Het toont hoeveel Jezus hield van Lazarus en zijn zussen Maria en Martha, en hoeveel macht Hij heeft over leven en dood.

Lazarus was ernstig ziek geworden en zijn zussen stuurden daarom een boodschap naar Jezus om Hem daarover te waarschuwen. Maar Jezus bleef nog twee dagen waar Hij was, aan de andere kant van de rivier de Jordaan. Hij zei tegen zijn leerlingen dat deze ziekte niet tot de dood zou leiden, maar tot de verheerlijking van God. Hij wist wel dat Lazarus al gestorven was, maar Hij wilde een teken geven aan het volk.

Toen Jezus naar Bethanië kwam, het dorp waar Lazarus woonde, was Lazarus al vier dagen begraven. Veel Joden waren gekomen om beide zussen te troosten. Martha liep Jezus tegemoet en zei tegen hem: “Heer, als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn.” Ze voegde eraan toe: “Maar ook nu weet ik dat alles wat U van God vraagt, God U geven zal.” Jezus antwoordde haar: “Uw broer zal verrijzen.” Hij bedoelde dat Hij hem het leven terug zou schenken, maar Martha dacht dat Hij sprak over de opstanding op de laatste dag.

Daarna ging Jezus naar Maria toe, die huilde bij het graf van haar broer. Hij werd diep bewogen door haar verdriet en dat van de andere rouwenden. Hij vroeg waar ze Lazarus hadden neergelegd en ze wezen Hem een grot aan met een steen ervoor. Jezus beval om de steen weg te halen, maar Martha protesteerde: “Heer, hij riekt al; want het is al de vierde dag.” Jezus zei tegen haar: “Heb Ik u niet gezegd dat u Gods heerlijkheid zult zien als u gelooft?”

Toen haalden ze de steen weg en Jezus bad tot zijn Vader om Hem te danken voor het verhoren van zijn gebed. Daarna riep Hij met luide stem: “Lazarus, kom naar buiten!” En tot ieders verbazing kwam Lazarus uit de grot nog gewikkeld in linnen doeken. Jezus zei tegen hen: “Maak hem los en laat hem gaan.”

Dit wonder maakte een grote indruk op iedereen die het zag gebeuren. Velen geloofden nu in Jezus als de Zoon van God die leven geeft aan wie Hij wil. Maar sommigen gingen naar de hogepriesters om hun te vertellen wat er gebeurd was. De Farizeeërs waren bang dat Jezus te populair zou worden en dat ze daardoor problemen zouden kunnen krijgen met de Romeinen, de bezetters van het land. Ze besloten daarom om Jezus uit de weg te ruimen en te doden.

De opwekking tot leven van Lazarus laat zien hoeveel liefde en macht Jezus heeft. Hij maakt zelfs doden weer levend! De opwekking van Lazarus is een teken ook voor Jezus persoonlijk. Hij zal Zelf uit de dood verrijzen op de derde dag, en zo de dood overwinnen voor iedereen die in Hem gelooft. Hij belooft daarmee eeuwig leven, na dit leven, voor ieder die Hem volgt.

Pastoor Geudens

Meimaand Mariamaand 2023

Zo dikwijls bidden we het Weesgegroet. Bij het begin van de meimaand wil ik bij dat mooie gebed en met name bij de litanie even stilstaan. Wij hebben een machtige Voorspreekster in de hemel. Wij katholieken bidden regelmatig de rozenkrans met de litanie ter ere van Onze Lieve Vrouw. Nadat wij God in zijn heilige Drie-eenheid aangeroepen hebben, vragen wij om de hulp van Maria. Wij noemen haar op de eerste plaats ‘heilig’ en vuren vervolgens een aaneenschakeling van meer dan 50 eretitels op haar af.

Wanneer je een litanie bidt, sta dan ook eens stil bij de beeldspraak die er gebruikt wordt en laat de kracht van de aanroeping tot je komen. Ontdek de werkelijkheid die verscholen zit achter het beeld. Maak het stil in je hart en wordt ontvankelijk, zoals Maria ontvankelijk was voor het woord van God. Ook Zij begreep niet altijd wat God met haar voor had of waarom Hij bepaalde dingen liet gebeuren. Maar haar groot geloof en een rotsvast vertrouwen schonken haar de zekerheid dat God haar geest wel zou verlichten, als Zijn uur daartoe gekomen was.

Het kan heel goed zijn dat bepaalde aanroepingen uit de litanie je niet aanspreken of dat je ze zelfs niet begrijpt. Ik denk aan bijvoorbeeld; Ark van het verbond, Toren van David, Geestelijk vat. Dit zijn met een Bijbelse betekenis beladen beelden en symbolen, die niet in enkele woorden uit te leggen zijn. Maar dat is niet erg. Het nadenken en mediteren over het grote mysterie dat God in Maria tot stand heeft gebracht, zal stilaan je geloofsleven verdiepen en verrijken. Af en toe eens iets niet onmiddellijk begrijpen prikkelt de geest, en doet ons op zoek gaan naar de diepere betekenis en achtergrond.

Misschien moeten wij al eens vaker bidden: “Kom heilige Geest, verlicht mijn verstand en vervul het hart van uw gelovige met de kracht van uw liefde. Geef mij het gelovige inzicht in wat de hemelse Vader van mij verlangt.” Het loont de moeite om je aandacht ook eens te richten op de vele mariale titels die niet in de litanie vernoemd worden en waarmee onze hemelse Moeder zo gul geëerd en vereerd wordt. Je staat werkelijk versteld van de grote verscheidenheid die er wereldwijd bestaat.

Hier volgen enkele bekende titels en namen ter illustratie: Moeder van God, Middelares van genade, Sterre der Zee, Toevlucht van de zondaars (Rue du Bac 1830), de wenende Lieve Vrouw (La Salette 1846), de Onbevlekte Ontvangenis (Lourdes 1858), Moeder van de Hoop, (Pontmain 1871), O.-L.-Vrouw van de Rozenkrans (Fatima 1917), Koningin van de Hemel (Beauraing 1932), Maagd der armen (Banneux 1933), Moeder van smarten, Onze Lieve Vrouw van Rust…

Overal ter wereld worden namen aan Maria gegeven. Iedere naam is een eerbewijs en een teken van liefde. En Maria is dat waard!

Pastoor Geudens

De preken van pastoor Geudens

Geef Mij je liefde

Beste lezers, 

Graag wil ik het vandaag hebben over de preken van Pastoor Jack Geudens. Jack Geudens is een gepassioneerde priester die bekend staat om zijn inspirerende preken en zijn toewijding aan de kerkgemeenschap.

Pastoor Geudens is al vele jaren actief in de Rooms-Katholieke Kerk en heeft een schat aan kennis en ervaring opgedaan tijdens zijn priesterleven. Zijn preken zijn bekend om hun eenvoudige maar diepgaande boodschappen die voor iedereen gemakkelijk te begrijpen zijn. Hij gebruikt vaak alledaagse voorbeelden en verhalen om zijn boodschap over te brengen.

Wat ik het meest waardeer aan Pastoor Geudens, is zijn persoonlijke betrokkenheid bij de kerkgemeenschap. Hij is altijd beschikbaar om mensen te helpen, te adviseren en te steunen. Hij heeft een sterk gevoel van medeleven en compassie voor anderen en dit komt tot uiting in zijn preken.

Pastoor Geudens is een man van zijn woord en hij leeft zijn leven in overeenstemming met…

View original post 69 woorden meer

Vierde zondag van de Veertigdagentijd, Jaar A, 2023

De genezing van de blindgeboren man

Beste broeders en zusters in Christus,

Op deze vierde zondag van de veertigdagentijd worden we geconfronteerd met het verhaal van de blindgeboren man. Dit verhaal uit het Johannesevangelie (Johannes 9:1-41) is een krachtig getuigenis van de macht van Jezus om blinden te genezen en te laten zien; en om geestelijk verblinde harten van mensen te openen.

We worden geïntroduceerd bij de blindgeboren man die al zijn hele leven in duisternis heeft geleefd. De leerlingen vragen aan Jezus wie er gezondigd heeft – de man zelf of zijn ouders – om zo’n handicap te verdienen. Jezus antwoordt echter dat de blindheid niet het gevolg is van zonde, maar om de glorie van God te openbaren.

Jezus spuwt op de grond, maakt er slijk van en smeert dat op de ogen van de blinde man. Hij stuurt hem dan naar de vijver van Siloam om zich te wassen. Wanneer de man gehoorzaam doet wat Jezus zegt, dan ontvangt hij zijn gezichtsvermogen en kan hij zien.

Het lijkt een wonderlijk verhaal en het is gemakkelijk om het simpelweg te interpreteren als een fysieke genezing. Maar het gaat verder dan dat. Het is een verhaal over onze eigen genezing en bekering.

Wij zijn allemaal blindgeboren door de (erf)zonde. We kunnen de ware aard van God en onze eigen ware aard niet goed zien als we in duisternis leven. Maar wanneer we Jezus toestaan om in ons leven te komen om onze ogen te openen, worden we bevrijd van die geestelijke blindheid die ons zo gevangen houdt!

De reacties van de Farizeeën op de genezing van de blinde man zijn ook veelzeggend. Ze weigeren de waarheid van de genezing, én daarmee de zending van Jezus als Verlosser en Redder, te aanvaarden en willen de man en Jezus zelfs uit de synagoge – uit hun kerk – verdrijven. Ze zijn geestelijk blind en hun harten zijn verhard!

Maar de man die blindgeboren was, wordt een voorbeeld van geloof en gehoorzaamheid. Hij getuigt van wat er met hem is gebeurd en gelooft in Jezus als de Zoon van God, Verlosser en Redder. Hij ziet niet alleen met zijn ogen, maar vooral ook met zijn hart.

Laten we op deze zondagmorgen, ons openstellen voor de genezende kracht van onze Heer Jezus Christus. Laten we onze geestelijke blindheid erkennen en Hem toestaan ons daarvan te genezen.

Laten we net als de blindgeboren man getuigen van wat God in ons leven (allemaal) doet en anderen inspireren om ook te geloven in de genezingskracht van Jezus. Laten we ons hart openen voor de licht en liefde van Christus en ons inzetten om te leven als kinderen van het licht. Kinderen van geloof in Christus. Amen.

Pastoor Geudens

Derde zondag van de veertigdagentijd 2023 jaar A

We zitten in de veertigdagentijd. De zondagslezingen tijdens de vasten willen ons voorbereiden op de viering van het Paasfeest. Ze zijn vooral gericht naar die gelovigen (catechumenen) die in de paasnacht het doopsel zullen ontvangen; maar ook naar ieder van ons die met Pasen zijn of haar doopbeloften zal hernieuwen.  
 
De 3e zondag biedt ons het verhaal van de Samaritaanse vrouw bij de Jakobsbron. Jezus is daar aan het rusten en die vrouw komt er water putten. Het is een prachtig verhaal dat begint met een eenvoudige vraag doch eindigt met een sterke geloofsbelijdenis.  
 
Jezus begint met te zeggen: “Geef mij wat te drinken.” Die vrouw antwoordt met te zeggen: “Hoe is het mogelijk” En Jezus weer: “Als u wist wie het u vraagt… zou Hij u levend water geven.” En nog wat verder: “Het water dat Ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.”  
 
Wat moeten wij verstaan door dat “levend water”? De meeste Bijbelkenners zien daarin een verwijzing naar de volheid van de H. Geest. De H. Geest is de aanduiding van Gods levengevende en scheppende werkzaamheid. Kortom, het gaat om het heil dat God geeft als echte levensmogelijkheid.  
 
Die symboliek van het water komt het sterkst naar voren in het ritueel van het doopsel. Men wordt er gedoopt met water dat verwijst naar reiniging, naar vergeving van zonden, maar ook naar nieuw leven: “Met Christus sterven aan de zonde om met Hem te verrijzen tot nieuw leven” (Rom. 6, 4). Vandaar het verhaal van die Samaritaanse vrouw in de voorbereiding van het hele paasgebeuren.   
 
Of nog concreter: Hier gaat het voortdurend over water. Dit wordt gezegd in een woestijnachtig land, waar water schaars en kostbaar is, en waar kan gebeuren wat wij, inwoners van het natte noorden, ons nauwelijks kunnen voorstellen: dat mensen omkomen van de dorst. Jezus grijpt die elementaire nood aan om duidelijk te maken wie en wat Hij voor ons is: zo nodig als water. En meer dan dat. Na een frisse slok krijg je toch altijd weer dorst. Maar wie Hem gevonden heeft, hoeft niet meer elders te zoeken. De dorst van het hunkerende leven wordt voorgoed gelest door Hem.  
 
Uiteraard staat water hier symbool voor al datgene wat we nodig hebben om als mens te kunnen leven. We kunnen het op vele manieren invullen: liefde, vergeving, sterkte, kracht, geluk, enz. Kortom, alles wat we zo nodig hebben als water om ons lichaam in stand te houden.  

Jezus zegt over dat levend water nog iets heel merkwaardigs: ‘Het water dat Ik hem zal geven, zal in hem opborrelen als een bron van eeuwig leven.’ Dit kan alleen maar over de echte liefde gaan: ‘Ik zal je zo liefhebben, dat je op jouw beurt liefhebbend wordt voor andere mensen.’ Dat mogen we verwachten van de Redder van de wereld.”  

Vgl. bron: Woord van Leven, Bert van Brabant, Brugge, maandblad, maart 2011, jaargang 37, nr. 3, blz. 1-2. 

Overweging 19 maart St Jozef

Vandaag viert de kerk de feestdag van de Heilige Jozef, de echtgenoot van Maria en – voor de wereld dan toch – de vader van Jezus. 

De heilige Jozef is de beschermheilige van het huis, het gezin en het werk. In een tijd waarin veel mensen veroordeeld zijn tot thuiswerken is dit een zeer geschikte heilige om aan te roepen!

Hoe kunnen we in deze moeilijke tijd waarin we nieuwe routines moeten opbouwen goed het voorbeeld van de Heilige Jozef volgen?

Om te beginnen zette Jozef altijd God centraal in zijn leven. Dat is een belangrijk punt om te maken! Als je God centraal zet, wordt ons hart namelijk niet gekaapt door andere prioriteiten.

Het hart van Jozef zat dus niet vol met loze beloften van de mammon, van succes. 

Als we ons nu proberen ons te houden aan de verwachtingen van gisteren, de nu onhaalbare doelen waar we ons ooit zo optimistisch aan uitleverden, dan worden die binnen de kortste keren boosaardige tirannen, wrede afgoden die ons enkel maar kwellen en pijn doen.

De huidige situatie trekt zich niets aan van onze ambities en plannen. Deze mogen nu dus ook geen macht over ons hebben. Als u probeert door te werken zoals u altijd gewerkt heeft loopt u binnen enkele weken helemaal vast. Dat is niet goed voor u en ook niet voor de mensen om u heen die u nog hard nodig gaan hebben.

Ten tweede: Jozef leefde vanuit een houding van actieve voorzichtigheid. Hij stelde de veiligheid van Maria en Jezus voor alles. Toen hij gewaarschuwd werd dat het kwaad van Herodes zich over Bethlehem ging storten pakten ze direct in. Toen hij na de dood van Herodes weer terug wilde keren naar Judea luisterde hij ook naar de waarschuwing van Godswege en ontweek ook het gevaar van Archelaus, de zoon van Herodes.

Laten wij op dezelfde manier een houding van actieve voorzichtigheid aannemen. De toekomst is nog lang, maar onvoorzichtigheid brengt ons allen in gevaar. Houdt u zich met zorg aan alle verordeningen van de overheid en het RIVM! Neem geen enkel onnodig risico!

Ten derde: Jozef bewaarde ook de stilte. Dat is een belangrijk punt. De stilte bewaren kan twee dingen betekenen: je onthouden van onnodig commentaar en de rust vinden in je hart.

Het is belangrijk dat we niet proberen overal commentaar op te hebben. Onze meningen – zeker over de maatregelen van de overheid – zijn op dit moment minder interessant. We moeten van een houding van oeverloos spreken naar een houding van actief luisteren gaan. 

Luisteren naar wat anderen nodig hebben, luisteren naar hoe wij kunnen helpen. Als we spreken moet het zijn om te troosten, te bemoedigen en mensen op pad te helpen met hun problemen.

Verder moeten we de stilte zoeken om zo ons hart vrij te maken van onnodige ballast. Vindt momenten van stille overweging, van gebed. Onthoud u ook eventjes, toch minstens een paar uur per dag van de barrage aan nieuws die nu over ons komt. Er zullen grote dingen van ons gevraagd worden, en we kunnen alleen paraat staan als ons hart niet bij voorbaat al neerzijgt van vermoeidheid.

Ik wil besluiten met gebed voor alle mensen die hun dagelijks werk moeten doen, zeker in de cruciale beroepen. 

De mensen die zorgen voor onze medische zorg, onze boodschappen, de riolering en vuilverwerking. Ook voor alle vrijwilligers die zorgen dat hun buren die misschien niet mobiel zijn, niets tekort komen.

En we willen ook bidden voor alle mensen die nu werkeloos thuis moeten zitten. Ondernemers wiens handel van de één op de andere dag verdampt is. ZZP’ers met weinig reserves. Dat God hen allen kracht geeft.

Bidden we samen:

“Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade.”

Wees gegroet, Maria, vol van genade,
de Heer is met U,
gij zijt de gezegende onder de vrouwen,
en gezegend is Jezus, de Vrucht van uw schoot.
Heilige Maria, Moeder van God,
bid voor ons, zondaars,
nu en in het uur van onze dood. Amen.

>>> https://zwartepeper.blogspot.com/2020/03/

1ste zondag veertigdagentijd A 2023

1^ste zondag veertigdagentijd

In het evangelie van de eerste zondag van de Veertigdagentijd horen we hoe Jezus door de Geest naar de woestijn wordt gebracht. Dat is de plek waar leven en dood met elkaar strijden. Wie in Israël komt, kan de kale steenachtige woestijn ervaren, waarin zon en wind hun kracht laten gelden. Het is de plek waar het leven zijn vanzelfsprekende aangenaamheid verliest, zich verbergt.

Jezus gaat die woestijn in en maakt daar een moeilijke tijd door. Bij het laatste avondmaal zal Hij zijn leerlingen laten weten hoe Hij ernaar verlangd heeft om het Paasmaal met hen te gebruiken. Maar hier in de woestijn krijgt Hij na veertig dagen honger. Op het moment waarop Hij zich zwak voelt, treft Hij zijn tegenspeler.

De duivel komt hem verzoeken. De evangelist Mattheüs, van wie wij in dit evangelie het verleidingenverhaal horen, beschrijft de drie verzoekingen, de drie bekoringen, die Jezus te verduren krijgt.

De duivel daagt Hem uit om een steen in brood te veranderen. Ook brengt hij Hem boven op de tempelpoort en zegt dat Jezus gerust van de poort kan springen. God zal immers zijn engelen wel sturen om Jezus te beschermen, zodat Hij zijn voet niet zal stoten aan een steen. Als Hij gekruisigd wordt, horen we de Schriftgeleerden echter roepen: ‘Anderen heeft Hij gered, maar zichzelf redden kan Hij niet.’

Tot slot brengt de duivel Jezus op de plek, vanwaar hij Hem het koningschap over alle koninkrijken van de wereld aanbiedt. Over dat koningschap zal Jezus later tegen Pilatus zeggen: “Ja, Koning ben Ik, maar niet van deze wereld.”

De verleidingen die Jezus ondergaat, zijn van een andere orde dan de eenvoudige verleidingen die wij meestal voorgeschoteld krijgen in deze vastentijd.

Deze verleidingen in de woestijn zijn voor Jezus een oefening voor het leven dat vóór Hem ligt. Sterker nog, het is een oefening voor het sterven dat vóór Hem ligt en waarvan gaandeweg de onontkoombaarheid zal blijken.

Jezus kreeg de verleiding voorgelegd om de band met de Vader los te laten en zijn macht uitsluitend te gebruiken voor zijn eigen verlangens en behoeften. Het lijkt op onze tijd. Ook wij worden steeds uitgedaagd om voor de gemakkelijkste te kiezen.

Jezus bezweek niet voor de verleidingen, maar koos de weg die de Vader voor Hem had uitgezet. Ondanks al het lijden dat Hem te wachten stond, was dat de beste keuze die Hij kon maken. De komende weken gaan we op weg naar Pasen. Ook al moeten wij door een woestijn heen.

Vastenbrief Bisdom Roermond

De Goede Week voor kinderen

Geef Mij je liefde

De Goede Week

(door Lieke)

Deze week wordt ook wel de Goede Week genoemd.
Waarom?
Omdat deze week heel in het bijzonder ons wijst naar wat Jezus voor ons gedaan heeft. En Jezus is Goed. Hij wordt ook wel de Goede Herder genoemd. Omdat Hij zo goed voor ons (zijn schaapjes) zorgt.

Wat gebeurt er dan allemaal in deze week?

Allereerst vieren we op zondag voor Pasen het Palmpasenfeest. Dan denken we aan de dag waarop Jezus heel feestelijk door de mensen in Jeruzalem werd ontvangen. Ze hadden hun mantels op de grond gelegd zodat Hij met z’n ezeltje niet over het zand hoefde te lopen. En ze zwaaiden hem toe met palmbladeren.

Die palmbladeren zijn altijd groen en doen ons denken aan het eeuwig leven bij God.

Toch was die palmzondag ook een heel vreemde zondag. Want het was feest en ook weer niet.
Jezus werd ontvangen als een…

View original post 1.683 woorden meer